این سئوالات به جهت آمادگی ذهن دانشجویان در خصوص روانپزشکی سالمندان طراحی شده است. بهتر است پس از مطالعه سئوالات و مطالعه بخش روانپزشکی سالمندان جواب سئوالات را داده و سپس جواب خود را با مطالب زیر مقایسه نمائید. در روانپزشکی سالمندان در حد پزشک عمومی اختلالاتی چون دمانس،افسردگی و اختلالات خواب از اهمیت بیشتری برخوردار هستند که برای هر یک یک کیس ارائه شده است.

در بیمار1 سعی شده شرح حال یک دمانس ارائه شود همان طور که ملاحظه می کنید بیمار یک مرد بالای 55 سال است که دچار آمنزی تدریجی در چند ماه اخیر شده است،همچنین شواهد اولیه از آگتوزی دارد به طوری که مسیر خانه اش را گم می کند،همچنین شواهد آفازی را هم دارد. که بدلیل این که آمنزی و یک نقص شناختی دیگر(آپراکسی،آگنوزی،آفازی و اختلال در عملکرد اجرایی) را دارا است تشخیص دمانس را می گیرد. اقدام بعدی بررسی از نظر احتمال وجود دمانس های برگشت پذیر است , مثل اختلالات هورمونی(تیروئید و پارا تیروئید،هیپوفیز و آدرنال)،متابولیک(کلیه،پانکراس و کبد)،تغذیه ای(آنمی مگالوباستیک و فولیک اسید) عفونی (مننژیت،آنسفالیت،ایدز،سیفلیس)و سمی(سرب) و نرولوژیک(هیدرو سفالی با فشار نرمال ،هماتوم ساب دورال،تومور مغزی)،تروما،هیدروسفالی،هیپوکسی، داروها(آرام بخش ها و آنتی کولینرژیک ها) مواد(هروئین ،آمفتامین ها ،الکل و کوکائین)است.

یک اشتباه بزرگ درمانگران این است که دمانس را معادل الزایمر می دانند. گر چه درست است که شایع ترین نوع دمانس الزایمر است اما تنها نوع دمانس نیست. بطوری که در برخی دمانس ها باید توجه متفاوت درمانی به بیمار کرد مثلا دمانس لوی بادی که  15-25% دمانس ها را شامل می شود. این دمانس در آقایان شایع تر است و با نواقص شناختی پیشرونده و فواصل نرمال عملکرد اجتماعی و شغلی است. نواقص حافظه و دیداری فضایی غالبا وجود دارد و نیز علائمی چون تو هم ها واضح بینایی،علائم پارکینسونی و نواقص شناختی نوسان دار.علائم همراه می تواند سنکوپ، سقوط های مکرر،از دست دادن موقت هوشیاری،حساسیت به نرولپتیک ها،هذیان ها و توهم در سایر حواس هستند. در هر حال عدم وجود شواهد به نفع استروک،دلیریوم و علائم فوکال نرولوژیک تشخیص این بیماری را قوی تر می کند. در این بیمار تجویز آنتی سایکوتیک ها به دلیل تشدید علائم پارکینسونیسم و بروز سندروم نرولپتیک بدخیم باید با احتیاط صورت گیرد.گاه نیاز به تجویز دارو های دوپامینرژیک برای کنترل علائم پارکینسونی است که البته خود توهم های بیمار را می تواند تشدید می کند.