چکیده:اختلالات افسردگی جزو شایع ترین اختلالات روانپزشکی  می باشند. این اختلالات خود را به اشکال مختلفی نشان می دهندکه ظرافت هایی در درمان انواع مختلف این اختلالات وجود دارد. مسئله مهم چالش هایی است که در تشخیص افتراقی این اپیزود از سایر اختلالات روانپزشکی  بوجود می آید.در درمان این اختلالات نه تنها درمان دارویی که درمان های غیر دارویی مانند درمان با تشنجECT ،تحریک عصب واگ Vague nerve stimulation ، قرار گرفتن در میدان مغناطیسیMagnetic Resonance Stimulation Transcranialو روان درمانی Psychotherapy کاربرد دارد.دارو های ضد افسردگی در دسته های متفاوتی قرار می گیرند که از آن میان  می توان به مهار کننده های آنزیم مونو آمین اکسیداز، سه حلقه ای ها، چهار حلقه ای ها، مهار کننده های باز جذب سروتونین، مهار کننده های باز جذب سروتونین و نور اپی نفرین، مهار کننده های باز جذب نور اپی نفرین و دوپامین اشاره کرد.در تجویز دارو های ضد افسردگی بایستی به این مسئله توجه داشت که دارویی انتخاب شود که نه تنها اثرات درمانی مفیدی داشته باشد بلکه پروفایل عوارض جانبی مناسبی نیز برای بیمار داشته باشند.دردرمان اختلالات افسردگی سه مرحله درمانی وجود دارد. مرحله حاد، مرحله تداومی و مرحله نگهدارنده .هدف از درمان این است که نه تنها بیمار بدون علامت شده و عملکرد مناسبی پیدا کند و درگیر کمترین عوارض شود که احتمال عود نیز به حداقل برسد.