دو داروی لاموتریژین و کاربامازپین در درمان اختلال دو قطبی مورد استفاده قرار می گیرند که گاه بهترین انتخاب درمانی هستند.اما بروز عارضه استیونس جانسون مصرف این دارو را محدود می کند در زیر اطلاعاتی در این خصوص ارائه داده ام.
استیونس جانسن در مصرق لاموتریژین:فراوانی ان در درمان اختلالات خلقی بالغین در صورت مونوتراپی 8 در 10000 و در صورت درمان چند دارویی 13 در 10000 است این فراوانی در درمان صرع بالاتر است. در مصرف همزمان دارو با والپروات،دوز شروع بالا و افزایش سریع دوز این ریسک بالاتر می رود.این عارضه عمدتا در 2 تا 8 هفته اول دیده می شود.علی رغم این که لاموتریژین می تواند منجر به راش های غیر خطرناک شود ولی نباید ریسک کرد و به محض بروز هرگونه راشی دارو را قطع کرد،البته باید دانست که قطع دارو روی سیر راش های خطرناک اثر ندارد.روش شروع دارو در اختلالات خلقی در صورت مونوتراپی هفته اول و دوم 25 میلی گرم،هفته 3 و 4، 50 میلی گرم،هقته 5 ،100 میلی گرم و هفته 6، 200 میلی گرم می باشد.